Akromion, skapulanın (kürek kemiği) dış kenarında bulunan ve
omuz ekleminin superior kısmını oluşturan kemiksi bir çıkıntıdır. Akromionun
morfolojisi, omuz ekleminin biyomekaniği ve subakromiyal bölgenin anatomisi
üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Akromion şeklinin sınıflandırılmasında en
sık kullanılan sistemlerden biri Bigliani sınıflandırmasıdır. Bu sınıflandırma,
akromionu şekline göre üç tipe ayırır: Tip 1 (düz), Tip 2 (kavisli) ve Tip 3
(çengelli).
Akromion Tip 2, anteroposterior yönde hafifçe kavisli bir
yapıya sahiptir. Bu tip, Bigliani sınıflandırmasına göre en sık görülen
akromion tipidir. Akromion Tip 2, Tip 1 akromiona göre subakromiyal sıkışma
sendromu gelişme riskini artırsa da bu risk, Tip 3 akromion kadar belirgin
değildir.
Akromion Tip 2 ve Subakromiyal Sıkışma Sendromu
Subakromiyal sıkışma sendromu, rotator manşet tendonları ve
subakromiyal bursanın, akromion ve korakoakromiyal ark arasında sıkışması
sonucu oluşan bir durumdur. Akromion Tip 2'nin kavisli yapısı, subakromiyal
alanın daralmasına ve bu yapıların sıkışmasına katkıda bulunabilir. Bu durum,
omuzda ağrı, hareket kısıtlılığı ve fonksiyon kaybına yol açabilir.
Subakromiyal sıkışma sendromunun klinik prezentasyonu,
hastanın aktivite seviyesine, yaşına ve akromionun morfolojisine bağlı olarak
değişkenlik gösterir. Sık görülen belirtiler arasında şunlar bulunur:
Aktivite
ile artan omuz ağrısı
Gece
ağrısı
Omuzda
hareket kısıtlılığı, özellikle abdüksiyon ve dış rotasyon hareketlerinde
Omuzda
güçsüzlük
Subakromiyal sıkışma sendromunun tanısı, hastanın öyküsü,
fizik muayene bulguları ve radyolojik görüntüleme yöntemleri ile konulur.
Akromionun şekli ve subakromiyal alanın darlığı, röntgen ve manyetik rezonans
görüntüleme (MRG) ile değerlendirilebilir.
Tedavi
Subakromiyal sıkışma sendromunun tedavisi, genellikle
konservatif yöntemlerle başlar. Bu yöntemler arasında dinlenme, buz uygulaması,
nonsteroid antiinflamatuar ilaçlar (NSAID'ler), fizik tedavi ve egzersizler yer
alır. Konservatif tedaviye yanıt vermeyen hastalarda cerrahi müdahale
gerekebilir. Cerrahi seçenekler arasında akromioplasti (akromionun bir kısmının
çıkarılması veya yeniden şekillendirilmesi) ve subakromiyal dekompresyon
(subakromiyal bursanın çıkarılması veya akromionun altındaki alanın genişletilmesi)
bulunur.
Özetlemek Gerekirse
Akromion Tip 2, omuz ekleminin fonksiyonu ve subakromiyal
sıkışma sendromu gelişme riski açısından klinik öneme sahip bir anatomik
varyanttır. Akromion Tip 2'nin varlığı, subakromiyal sıkışma sendromu tanısı
koymak için tek başına yeterli değildir; ancak bu durumun gelişme riskini
artırabilir. Hastanın klinik durumu ve radyolojik bulgular, tedavi
planlamasında dikkate alınmalıdır.
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
Akromion, skapulanın (kürek kemiği) dış kenarında bulunan ve omuz ekleminin superior kısmını oluşturan kemiksi bir çıkıntıdır. Akromionun morfolojisi, omuz ekleminin biyomekaniği ve subakromiyal bölgenin anatomisi üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Akromion şeklinin sınıflandırılmasında en sık kullanılan sistemlerden biri Bigliani sınıflandırmasıdır. Bu sınıflandırma, akromionu şekline göre üç tipe ayırır: Tip 1 (düz), Tip 2 (kavisli) ve Tip 3 (çengelli).
Akromion Tip 2, anteroposterior yönde hafifçe kavisli bir yapıya sahiptir. Bu tip, Bigliani sınıflandırmasına göre en sık görülen akromion tipidir. Akromion Tip 2, Tip 1 akromiona göre subakromiyal sıkışma sendromu gelişme riskini artırsa da bu risk, Tip 3 akromion kadar belirgin değildir.
Akromion Tip 2 ve Subakromiyal Sıkışma Sendromu
Subakromiyal sıkışma sendromu, rotator manşet tendonları ve subakromiyal bursanın, akromion ve korakoakromiyal ark arasında sıkışması sonucu oluşan bir durumdur. Akromion Tip 2'nin kavisli yapısı, subakromiyal alanın daralmasına ve bu yapıların sıkışmasına katkıda bulunabilir. Bu durum, omuzda ağrı, hareket kısıtlılığı ve fonksiyon kaybına yol açabilir.
Subakromiyal sıkışma sendromunun klinik prezentasyonu, hastanın aktivite seviyesine, yaşına ve akromionun morfolojisine bağlı olarak değişkenlik gösterir. Sık görülen belirtiler arasında şunlar bulunur:
Subakromiyal sıkışma sendromunun tanısı, hastanın öyküsü, fizik muayene bulguları ve radyolojik görüntüleme yöntemleri ile konulur. Akromionun şekli ve subakromiyal alanın darlığı, röntgen ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ile değerlendirilebilir.
Tedavi
Subakromiyal sıkışma sendromunun tedavisi, genellikle konservatif yöntemlerle başlar. Bu yöntemler arasında dinlenme, buz uygulaması, nonsteroid antiinflamatuar ilaçlar (NSAID'ler), fizik tedavi ve egzersizler yer alır. Konservatif tedaviye yanıt vermeyen hastalarda cerrahi müdahale gerekebilir. Cerrahi seçenekler arasında akromioplasti (akromionun bir kısmının çıkarılması veya yeniden şekillendirilmesi) ve subakromiyal dekompresyon (subakromiyal bursanın çıkarılması veya akromionun altındaki alanın genişletilmesi) bulunur.
Özetlemek Gerekirse
Akromion Tip 2, omuz ekleminin fonksiyonu ve subakromiyal sıkışma sendromu gelişme riski açısından klinik öneme sahip bir anatomik varyanttır. Akromion Tip 2'nin varlığı, subakromiyal sıkışma sendromu tanısı koymak için tek başına yeterli değildir; ancak bu durumun gelişme riskini artırabilir. Hastanın klinik durumu ve radyolojik bulgular, tedavi planlamasında dikkate alınmalıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder